வலங்கை உய்யக்கொண்டார் கவறை வீர வணிகர் (வீர வளஞ்சியர்) கல்வெட்டு

உய்யக்கொண்டான்‌ என்பது இராஜராஜரின்‌. “சிறப்புப்‌ பெயர்களில்‌ ஒன்று. இப்‌ பயர்‌ தமிழ்‌ நாட்டு: மலைகளோடும்‌, கால்களோடும்‌ மருவி நிற்கக்‌ காணலாம்‌. சோழ நாட்டில்‌ பாடல்‌ பெற்ற உய்மாக்‌ கொண்டான்‌ பதிகளுள்‌ ஒன்றாகிய கற்குடி என்பது உய்யக்‌ கொண்டான்‌ திருமலை என்று பெயர்‌ பெற்றது. இன்னும்‌ திருச்சிராப்பள்ளிக்கு அண்மையில்‌ காவிரியாற்றினின்றும்‌ கிளைத்துச்‌ செல்லும்‌ உய்யக்கொண்டான்‌ வாய்க்கால்‌ இம்‌. மன்னன்‌ பெயரையே தாங்கி நிலவுகின்றது. சோழபுரம்‌ என்னும்‌ பெயருடைய ஊர்களில்‌ ஒன்று வடஆர்க்காட்டு வேலூருக்குத்‌ தெற்கே எட்டு மைல்‌ தூரத்தில்‌ உள்ளது. அதன்‌ பழம்‌ பெயர்‌ காட்டுத்தும்பூர்‌ என்பதாகும்‌. இராஜராஜ சோழன்‌ அவ்வூரில்‌ இராஜ ராஜேச்சரம்‌ என்னும்‌ சிவாலயம்‌ கட்டியதோடு, ஊரின்‌ பெயரையும்‌ உய்யக்கொண்டான்‌ சோழபுரம்‌ என மாற்றி விட்டதாகத்‌ தெரிகின்றது. இப்பொழுது ஆலயம்‌ பழுதுற்றிருக்கின்றது. ஊர்ப்‌ பெயர் சோழபுரம்‌ எனக்‌ குறுகிவிட்டது.

இராமநாதபுரத்துத்‌ திருப்பத்தூர்‌ வட்டத்தில்‌ உய்யக்‌ கொண்டான்‌ என்ற ஊர்‌ உள்ளது. தென்‌ ஆர்க்காட்டு விருத்தாசல வட்டத்தில்‌ உய்யக்கொண்ட ராவி என்பது ஓர்‌ ஊரின்‌ பெயர்‌.

சிராப்பள்ளித் துறையூர்ச் சாலையில் ஏறத்தாழ 40 கி. மீ. தொலைவில் காளிப்பட்டியிலிருந்து இடப்புறம் பிரியும் சாலையில் 1 கி. மீ. தள்ளியமைந்துள்ளது கல்வெட்டுகளில் சிங்களாந்தகபுரம் என்றழைக்கப்படும் சிங்களாந்தபுரம். சோழர் காலத்தில் வணிகநகரமாக விளங்கிய இவ்வூரின் நடுப்பகுதியில் உள்ளது கல்வெட்டுகளில் அமரேந்திர ஈசுவரமுடையார் என்றழைக்கப்படும் அமரசுந்தரேசுவரர் கோயில். இக்கோயிலிலிருந்து இந்தியத் தொல்லியல்துறையின் கல்வெட்டுப் பிரிவு 1943இல் 10 கல்வெட்டுகளைப் படியெடுத்து அவற்றின் சுருக்கங்களைப் பதிப்பித்துள்ளது. அந்தக் கல்வெட்டுகளின் பாடங்களைப் படித்தறிய மேற்கொண்ட களஆய்வின்போது அவற்றுள் ஒன்றிரண்டு தவிர ஏனைய அனைத்தும் திருப்பணிகளால் சிதைக்கப்பட்டுச் சிதறுண்டு கிடப்பதைக் காணமுடிந்தது. துணுக்குகளாய்க் கட்டுமானத்தின் பல்வேறு இடங்களில் நுழைக்கப்பட்டிருக்கும் அக்கல்வெட்டுகளைத் தொடர்புபடுத்திப் பாடங்களைக் கண்டறிய மேற்கொண்ட முயற்சியின் போது 17 புதிய கல்வெட்டுகளும் பல துண்டுக் கல்வெட்டுகளும் கண்டறியப்பட்டன. இவ்வூர்ப் பெருமாள் கோயிலில் நடப்பட்டுள்ள பலகைக் கல்லில் ஒரு கல்வெட்டும் ஊர்த்தெருவில் உள்ள சந்திக்கல்லில் ஒரு கல்வெட்டும் உள்ளன. மன்னர் பெயரற்ற அவற்றின் சுருக்கங்களும் கல்வெட்டறிக்கையில் இடம்பெற்றுள்ளன. சந்திக்கல் கல்வெட்டின் பாடம் ஆவணம் 17ஆம் தொகுதியில் பதிவாகியுள்ளது. இக்கோயிலிலிருந்து தொல்லியல்துறையால் படியெடுக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகளில் முதல் இராஜேந்திரசோழரின் 5ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டே காலத்தால் முற்பட்டது. இதே ஆட்சியாண்டில் இம்மன்னரின் புதிய கல்வெட்டு ஒன்று கண்டறியப்பட்டுள்ளது. இவர் காலத்தனவாக 9ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டு ஒன்றும் ஆட்சியாண்டற்ற கல்வெட்டுகள் இரண்டும் இங்குள்ளன. முதல் குலோத்துங்க சோழரின் 28, 32ஆம் ஆட்சியாண்டுகளில் 2 கல்வெட்டுகள் பொறிக்கப்பட்டுள்ளன. இதே மன்னரின் 45ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டும் ஆட்சியாண்டற்ற இரண்டு கல்வெட்டுகளும் களஆய்வில் கண்டறியப்பட்டன. மூன்றாம் இராஜராஜரின் 24ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டுகள் இரண்டும்சடையவர்மர் சுந்தரபாண்டியரின் 22ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டு ஒன்றும் 11 மன்னர் பெயரற்றனவாய் 2 கல்வெட்டுகளும் கல்வெட்டறிக்கையில் பதிவாகியுள்ளன.

புதிதாகக் கண்டறியப்பட்ட கல்வெட்டுகளுள் ஒன்று சடையவர்மர் சுந்தரபாண்டியர் காலத்தது. ஒன்று, முதல் இராஜாதிராஜர் மெய்க்கீர்த்தியுடன் கிடைத்துள்ளது. எஞ்சிய புதிய கண்டுபிடிப்புகளும் துண்டுக் கல்வெட்டுகளும் சோழர் கால எழுத்தமைதியில் இருந்தபோதும் அவை பொறிக்கப்பட்ட காலத்திற்குரிய மன்னரைக் கண்டறியக்கூடவில்லை. சில துண்டுக் கல்வெட்டுகள் மெய்க்கீர்த்திகளின் எச்சங்களாக உள்ளன. அவற்றுள் ஒன்று வீரராஜேந்திரரையும் மற்றொன்று ஸ்ரீவல்லபப் பாண்டியர் (1120-1146) அல்லது விக்கிரமபாண்டியரையும் (1283-1296) சுட்டுகின்றன.சிங்களாந்தகபுரம் கல்வெட்டுகளில் இக்கோயில் உள்ள ஊர் சிங்களாந்தகபுரம் என்றே தொடக்கம் முதல் அழைக்கப்பட்டுள்ளது. இலங்கையை வென்றமை குறித்து முதல் இராஜராஜருக்குச் சிங்களாந்தகன் என்ற பெயர் வழங்கியது. அப்பெயரால் உருவாக்கப்பட்ட ஊராகச் சிங்களாந்தகபுரத்தைக் கருதலாம். ஊர்ப்பெயரின் பின்னொட்டாக உள்ள ‘புரம்’, இவ்வூரை நகரத்தார் குடியிருப்பாகக் காட்டுகிறது. அதற்கேற்பக் கல்வெட்டுகளும் இவ்வூரின் ஆட்சியாளர்களாக நகரத்தாரையே சுட்டுகின்றன. சோழர் காலத்தில் இவ்வூர்க் கரிகாலக்கன்ன வளநாட்டின் கீழிருந்த வள்ளுவப்பாடி நாட்டிற்கு உட்பட்டதாக அமைந்திருந்தது. இவ்வள்ளுவப்பாடிநாடு பிற்சோழர் காலத்தே இருபிரிவுகளாகிக் கீழ், மேல் வள்ளுவப்பாடி நாடுகளாக அறியப்பட்டது. நாடு, ஊர் இக்கோயில் கல்வெட்டுகளில் இடம்பெற்றுள்ள பிற நாடுகளாக உச்சங்கப் பாண்டிநாடு, வடவழிநாடு, பாச்சில் குறுவட்டம், உறையூர்க் கூற்றம், கொல்லிமலை நாடு ஆகியன அறியப்படுகின்றன. கொல்லிமலை நாடு கொங்க வீரசோழ மண்டலத்துக்கு உட்பட்டிருந்தது. கொடையாளர்கள், சான்றாளர்களின் வாழிடங்களாகவும் கொடையளிக்கப்பட்ட, விற்கப்பட்ட நிலங்களின் இருப்பிடங்களாகவும் 32 ஊர்களின் பெயர்களை இங்குள்ள கல்வெட்டுகள் வழங்குகின்றன. அவற்றுள் கொழுவாடிப் பனையூர், காட்டூர், கிரமந்தூர், துறையூர், கிரியூர், சிறுகண்ணனூர், ஊற்றத்தூர், கரும்பனூர், பிலாண்டூர், ஆதனூர், அடியூர், வெங்களூர் ஆகிய 12 ஊர்களின் பெயர்கள் ஊர் என்ற பின்னொட்டுடன் முடிய, அவனிமங்கலம், இஞ்சிமங்கலம், கீழ்மாறமங்கலம் ஆகிய மூன்றும் மங்கலம் எனும் பின்னொட்டுடன் பிராமணர் குடியிருப்புகளாக இருந்தன.

சிற்றம்பரான உத்தமசோழபுரம், கிடாரங் கொண்ட சோழபுரம், திரிசிரபுரம் ஆகியவை புரம் எனும் பின்னொட்டுடன் வணிகக் குடியிருப்புகளாகத் திகழ்ந்தன. பல்வேறு பின்னொட்டுக்களைக் கொண்ட ஊர்களாக வேப்பந்திட்டை, சிறுகல், குன்றணி, புல்லாணி, குறுச்சி, மேல்பாலை, வாழ்பாறை, செட்டிக்குளம், வெண்மணி, உலகப்பள்ளி ஆகிய 10 ஊர்கள் அறியப்படுகின்றன. நல்லூர் என்ற பின்னொட்டுடன் அணிகோவைநல்லூரும் குடி என்ற பின்னொட்டுடன் நெட்டணங்குடி, பூலாங்குடி, சிறு கள்ளிக்குடி ஆகிய மூன்று ஊர்களும் இருந்தன. துறையூர் மேல்வள்ளுவப்பாடி நாட்டில் இணைக்கப்பட்டிருந்தது. சிங்களாந்தகபுரம், கிடாரங் கொண்ட சோழபுரம், சிற்றம்பரான உத்தமசோழபுரம் ஆகிய ஊர்கள் நகரத்தார் ஆட்சியிலும் பிலாண்டூர் ஊரார் ஆளுகையிலும் வடவழி, வள்ளுவப்பாடி, பாச்சில் குறுவட்டம், கொல்லிமலை ஆகிய நாடுகள் நாட்டார் மேலாண்மையிலும் இருந்தமை கல்வெட்டுகளால் தெரியவருகிறது. நிலவிற்பனை, வரிநீக்கம், வரிப் பொறுப்பேற்றல் முதலியன இந்த ஆட்சியமைப்புகளின் செயற்பாடுகளாக இருந்தன. கீழ்வள்ளுவப்பாடி நாட்டார் துறையூர் சிவன்கோயிலான பெருமாட்டீசுவரத்தின் திருமண்டபத்தில் கூடிச் செயற்பட்டமை கல்வெட்டொன்றால் அறியக்கிடக்கிறது. நாட்டார் அமைப்பின் வரவு செலவுகளைப் பதிவுசெய்யும் பொறுப்பிலிருந்த கணக்காளர் நாட்டுக்கணக்கு எனப்பட்டார்.வேளாண்மை விளைநிலங்கள் நன்செய், புன்செய், நீர்நிலம் எனப் பல வகையாக இருந்தன. சிவன் கோயிலுக்கு அளிக்கப்பட்ட நிலங்கள் தேவதானமாகவும் பெருமாள் கோயில் நிலங்கள் திருவிடையாட்டமாகவும் அய்யனார் நிலத்துண்டுகள் அய்யன்பாத்தி என்றும் பிடாரிகளுக்கு வழங்கப்பட்டிருந்த நிலப்பகுதிகள் பிடாரிப்பட்டி என்றும் துர்க்கைக்குத் தரப்பட்டிருந்த நிலம் துக்கை இறையிலி என்றும் அழைக்கப்பட்டன. நிலத்துண்டுகள் குவளைச் செய், உவன்றிச் செய் எனப் பல்வேறு பெயர்கள் ஏற்றிருந்தன. சில நிலத் துண்டுகள் உரிமையாளர் பெயரையேற்று பட்டர்கள் இறையிலி, உத்தமசோழக்கோன் செய், கிடாரங் கொண்ட சோழக்கோன் நிலம் என்றும் அளிக்கப்பட்ட அறக்கட்டளைகளுக்கேற்ப விளக்குச் செய் என்றும் பெயர் கொண்டிருந்தன. மச்சிறுப்பாள் செய், தும்பி நாவல் என்பன போன்ற பெயர்களும் சில நிலத்துண்டுகளுக்கு வழங்கின.

பயிரிடமுடியாத நிலப்பகுதிகள் களர், கரம்பை எனக் குறிக்கப்பட்டன. நீர்ப்பாசனம் சிங்களாந்தகபுரத்து நிலங்கள் ஆறு, குளம், கிணற்றுப் பாச னத்தில் செழித்தன. ஐய்யாறும் படகதன் ஆறும் கொல்லிமலைப் பகுதியை வளப்படுத்திய சிற்றாறுகளாகலாம். துண்டுக் கல்வெட்டொன்றில் இடம்பெறும் குண்டாறு இப்பகுதியிலிருந்த சில ஊர்களின் கழனிகளுக்கு வளமளித்தது போலும். சிங்களாந்தக புரம், துறையூர், ஆதனூர், வெங்களூர் ஆகிய ஊர்கள் பெரிய குளங்களைக் கொண்டிருந்தன. நகரத்தாரிடம் பொன்னளித்துச் சிங்களாந்தகபுரப் பெரிய குளத்தில் வாய்க்கால் வெட்டப்பட்டது. ஆதனூர்ப் பெரிய குளத்திலிருந்து குமிழி வழி வாய்க்கால்களில் பாய்ந்த நீர் கண்ணாறுகளை அடைந்து நிலங்களுக்கு வளமூட்டி யது. சில கண்ணாறுகள் பெயரேற்றிருந்தன. வெங்களூர் நிலங்கள் அவ்வூர்ப் பெரிய குளத்தைச் சூழ இருந்து வளம் பெற்றன. பிலாண்டூர் எல்லைகளுள் ஒன்றாக நம்பியேரி குறிக்கப்படுவதால் அவ்வூர் நிலங்களின் பாசனத்துக்கு ஏரிநீரும் பயன்பட்டதெனலாம். மணிக்கிராம வாய்க்கால் என்ற நீர்வழியின் பெயர் முக்கியத் துவம் வாய்ந்தது. இப்பெயர் மணிக்கிராமம் என்றழைக்கப்படும் வணிகக் குழுவினர் அவ்வாய்க்காலை அமைத்தமை பற்றியோ அல்லது இப்பகுதியில் வாழ்ந்த மணிக்கிராமத்தார் நிலங்களுக்கு அவ்வாய்க்கால் நீரளித்தமை பற்றியோ ஏற்பட்டதாகலாம். சிங்களாந்தகபுரம், நகரத்தார் வாழிடமாக இருந்தமை அதன் பெயராலும் கல்வெட்டுகளாலும் உறுதிப்படுவதால் மணிக்கிராமத்தார் இங்கு வாழ்ந்த நகரத்தார் சமூகத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்திருக்கலாம். துறையூரின் வடக்குப் பகுதியில் இருந்த குளத்தின் நீர் அவ்வூரிலிருந்த அமரசுந்தரேசுவரர் கோயில் நிலங்களை வளப்படுத்தியது. நிலங்களின் மிகைநீர் வதிகளின்வழி வடிந்து பாசனத்திற்குப் பயன்பட்டதைத் திருவரங்க வதி சுட்டுகிறது. வரிகள் இக்கோயில் கல்வெட்டொன்று சுட்டும் இறை, நிலஉரிமையாளர்களிடம் பெறப்பட்ட முதன்மையான நிலவரியாகும். இதுவே கடமை என்றும் அழைக்கப்பட்டது. இவ்வரி வேற்றூர்க் கல்வெட்டுகள் சிலவற்றில் காணிக்கடன், மேல்வாரம், ஒபாதி என்ற பெயர்களாலும் சுட்டப்பட்டுள்ளது. குடிமை, உற்பத்தியாளர்களிடமிருந்து பெறப்பட்ட வரியாகும். இதை உழுகுடிகள் செலுத்திய வரி என்றும் குறிப்பிடுவர். உடலுழைப்புச் சார்ந்த வரியாக இது கருதப்படுகிறது. வெட்டி, அமஞ்சி, முட்டையாள், வேதினை என்பன இதனுள் அடங்கும். நீர்நிலைகளைப் பராமரிக்கவும் அவற்றின் கரைகளைப் பலப்படுத்தவும் இத்தகு உடலுழைப்பு வரியாகக் கொள்ளப்பட்டது. அமரசுந்தரேசுவரர் கல்வெட்டுகளில் குடிமை, வெட்டி எனும் இரண்டு வரியினச் சொற்களுமே பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. அலுவல் காரணமாக ஊருக்கு வரும் அரசுஅலுவலர்களுக்கு உணவிடப் பெறப்பட்ட வரி எச்சோறு எனப்பட்டது.

அமரசுந்தரேசுவரர் கல்வெட்டொன்றில் நிலஞ்சார்ந்து தண்டப்பெற்ற வரியினங்களுள் ஒன்றாக இது குறிக்கப்படுகிறது. இராசகரம் அரசுக்குப் பெறப்பட்ட வரியாகும்.கோயில் முதல் இராஜேந்திரர், முதல் குலோத்துங்கர் காலக் கல்வெட்டுகளில் அமரேந்திர ஈசுவரத்து மகாதேவராகக் குறிக்கப்படும் இக்கோயில் இறைவன், மூன்றாம் இராஜராஜர் கல்வெட்டில் அமரசுந்தர நாயனாராகப் பெயர் மாற்றம் பெறுகிறார். முதல் இராஜேந்திரர் திருஅவதாரஞ் செய்தருளின சித்திரைத் திருவாதிரையை ஒட்டி, இக்கோயில் இறைவனுக்கு ஏழு நாள்கள் விழா எடுக்க முடிவு செய்த சிங்களாந்தகபுர நகரத்தார், அதற்கெனத் தருவார் தரும் பொன்னும் காசும் வஸ்துக்களும் கொண்டதோடு, விளக்குகள் வைக்கவும் வழியமைத்தனர். இந்நிவந்தத்திற்குச் சிங்களாந்தகபுர வளஞ்சியர்கள் அவரவர் விற்பனைப் பொருளில் ஒரு பங்கினை வழங்கவும் இசைந்தனர்.

கல்வெட்டுப் பெரிதும் சிதைந்திருப்பதால் விற்பனைப் பொருள்களையோ, அவற்றிலிருந்து அளிக்கப்பட்ட பங்கினையோ அறியக்கூடவில்லை. தொடர்பற்றுக் கிடைக்கும் முதல் இராஜேந்திரரின் 9ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டு, ஆரிதன் கோவிந்தன் காளன், சிங்களாந்தகபுர நகரத்தாரிடம் கிரமந்தூரில் 40 காசுக்கு நீர்நிலம் விலைக்குப் பெற்றமையைத் தெரிவிக்கிறது. இந்நிலம் எதற்காகப் பெறப்பட்டது என்பதை அறியக்கூடவில்லை. முதல் இராஜேந்திரரின் ஆட்சியாண்டு தெரியாத கல்வெட்டு, கொங்க வீரசோழ மண்டலத்துக் கொல்லிமலை நாட்டுப் பிலாண்டூர் ஊரவையார் தங்கள் ஊரை, உரிய பொன் பெற்றுக் கோயிலுக்குத் தேவதானமாக விற்றதாகக் கூறுகிறது. குறும்பரும் வன்னியரும் இப்பிலாண்டூர் ஊராரைத் துன்புறுத்தி அவர்களுள் சிலரைச் சிறைபிடித்துச் சென்றமையால், அவர்தம் தொல்லைகளிலிருந்து விடுபடப் பிலாண்டூர் ஊரார் தம் பாதுகாப்பிற்காக இவ்விற்ப னையை மேற்கொண்டனர். இப்பிலாண்டூரின் எல்லைகளாக ஐய்யாற்றில் விழுந்த நீர்வாரை, கீழ்மாறமங்கலம், கொழுவாடிப் பனையூர், படகதனாறு, புறப்பாதை, முக்கறைச்சிமலை ஆகியன குறிக்கப்படுகின்றன. இறைவனின் தேயமாக அறிவிக்கப்பட்ட பிலாண்டூரில் அவ்வூர் மக்கள் குடியிருக்கவும் கடமை, குடிமை முதலிய வரிகளை அவர்களே செலுத்தவும் இவ்விற்பனை ஆவணம் இடமளித்துள்ளது. முதல் குலோத்துங்கரின் 28ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டு, இக்கோயில் இறைவனின் வழிபாட்டிற்கும் திருப்பணிக்கும் உடலாக நிலம் முற்றூட்டாக அளிக்கப்பட்டதைத் தெரிவிக்கிறது. கல்வெட்டுச் சிதைந்திருப்பதால் கொடையாளி உள்ளிட்ட பிற தகவல்களை அறியமுடியவில்லை.

அதே மன்னரின் 32ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டு, சிங்களாந்தகபுரத்தைச் சேர்ந்த வணிகர் நெட்டணங்குடையான் சுந்தரன் இக்கோயில் இறைவனுக்கு மூன்று சந்தியிலும் திருவமுது அளிக்கத் தந்த கொடையைச் சிங்களாந்தகபுர நகரத்தார் ஏற்றமை குறிக்கிறது. மூன்றாம் இராஜராஜரின் 24ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டு, இக்கோயில் மேலைத் திருமடைவிளாகத்திருந்த சோமிதேவி சிறுப்பிள்ளைகளில் உச்சங்கப் பாண்டிநாட்டு உலகப்பள்ளி கேசுவன் தேவன் மகன் தன்னரசன், தம் கைப்பொன்னைச் செலவழித்துச் சிங்களாந்தகபுரத்தில் மடம், நந்தவனம், கிணறு அமைத்த தகவலைத் தருகிறது. அவரே நந்தவனப் பணியாளருக்கு வாழ்வூதியமாக 300 குழி நிலம் உள்ளூர் வணிகர்களிடம் இறையிலியாக விலைக்குப் பெற்றுத் தந்தார். கரிகாலக்கன்ன வளநாடு, வள்ளுவப்பாடி, வடவழிநாடு, பாச்சில் குறுவட்டம் ஆகிய நாடுகளைச் சேர்ந்த நாட்டாரும் நகரத்தாரும் இம்மடத்தில் தேசாந்திரிகளாய் உள்ள மாகேசுவரர் உணவருந்தவும் மடத்துக்கான நிருவாக, திருப்பணிச் செலவுகளுக்காகவும் மடத்தில் விளக்குகள் ஏற்றவும் துறையூரில் நன்செய்க் குழி 200ம் கிரியூரில் புன்செய்நிலம் 2 வேலியும் இறையிலியாக அளித்தனர். இதே மன்னரின் காலத்ததாகக் கொள்ளத்தக்க மற்றொரு பலகைக் கல்வெட்டு, கேசுவதேவர் மகன் காசுவன் சோழகோன் தாம் அமைத்த நந்தவனத்திற்கும் அதன் குடிகளுக்குமாய்ச் சிங்களாந்தகபுரத்துத் தானத்தாரிடம் பொன் அளித்து இறையிலியாகப் பெற்ற நிலத்தைத் தன்னரசனும் போகனாச்சனும் உழுது மேல்வாரம் கொள்ள இசைந்தமை கூறுகிறது.

பெருமண்டபத் தூண்களில் பொறிக்கப்பட்டுள்ள கல்வெட்டுகளுள் ஒன்று, வள்ளுவப்பாடி நாட்டான் நூற்றுக்கால் மண்டபத்திருந்த அத்தூணைச் செய்தவர்களாகக் கரிகாலக்கன்ன வளநாட்டுச் சிறுகண்ணனூரைச் சேர்ந்த இடையர் ஊரன் சொக்கன் தண்டேசுவரநம்பி, வேம்பன் பெருமாள் சக்கரவர்த்தி, சிரன், தெற்றி ஆகியோர் பெயர்களைத் தருகிறது. மற்றொன்று, அக்கல்வெட்டுள்ள திருக்காவணக் காலைச் செய்தவராக அணிகோவைநல்லூரைச் சேர்ந்த அரைசில் அஞ்சாத கோபாலனைச் சுட்டுகிறது. சடையவர்மர் சுந்தரபாண்டியரின் 22ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டு வடகரை ஊற்றத்தூர் மேல்வழிக் கீழ்வள்ளுவப்பாடி நாட்டு நாட்டார், மேலை வள்ளுவப்பாடி நாட்டுத் துறையூர்ப் பெருமாட்டீசுவரமுடைய நாயனார் கோயில் திருமண்டபத்தில் கூடி, மன்னரின் நலத்துக்காக அமரசுந்தர நாயனாருக்கு அமுதுபடி சாத்துபடி, திருநாள், திருப்பணித் தேவைகளுக்கான முதலுக்காக நாயன்மார் தேவதானம், திருவிடையாட்டம், ஐயன்பாத்தி, பிடாரிப்பட்டி, துக்கையார் இறையிலி, பட்டர்கள் இறையிலி தவிர்த்த நன்செய், புன்செய், மாவடை, குளவடை உள்ளிட்ட கரும்பனூரை ஊரமை இறையிலியாக அளித்ததாகக் கூறுகிறது. அவ்வூருக்கான இராசகரம் உள்ளிட்ட அனைத்து வரிகளையும் நாட்டாரே செலுத்துவதாக ஆவணம் அமைந்தது. இக்கல்வெட்டுச் சுட்டும் நாயன்மார் தேவதானம் திருத்தொண்டர்களாக அறியப்படும் 63 நாயன்மார்களின் வழிபாட்டிற்கு அளிக்கப்பட்ட நிலமாகலாம்.

கரும்பனூர் நத்தத்திலும் ஊரின் நான்கு எல்லைகளிலும் அது கோயிலுக்குரிய ஊர் என்பதைச் சுட்டுமாறு முத்தலைஈட்டி (அஸ்திரதேவரை) பொறித்த கற்களை நட்டுக்கொள்ளவும் ஆவணம் வழியமைத்தது. இந்த ஆவணத்தில் பாண்டியராயன், செம்பியதரை யன், வளவகோன், அதிகைராயன் ஆகிய நாட்டார் உறுப்பினர்கள் கையெழுத்திட்டுள்ளனர். நம்புசெய்வார், செல்வன் செல்வ நம்பி ஆகிய நாட்டார் உறுப்பினர்கள் இருவரும் எழுத்தறிவற்றவர் களாய் (தற்குறிகளாய்) இருந்தமையால், ஆவணத்தில் அவர்களுக்கு மாற்றாகச் சமைய சேனாபதியும் வில்லவதரையனும் கையெழுத்திட்டுள்ளனர். இவ்வாவணம் எழுதப்பட்ட காலத்து நாட்டுக் கணக்காகப் பணியாற்றியவர் வேப்பந்திட்டை வில்லவ தரையர்.

எறிவீரதளக் கல்வெட்டு சிங்களாந்தகபுர மடத்துத் தெருவில் நடப்பட்டிருக்கும் சந்திக் கல் ஐயபொழில் ஐநூற்றுவர் வணிகக் குழுவின் கல்வெட்டையும் அவர்தம் சின்னங்களையும் கொண்டுள்ளது. சந்திக்கல்லின் ஒருபுறம் தொடங்கும் கல்வெட்டு, கல்லின் பக்கப்பகுதிகளில் வளர்ந்து, மறுபக்கத்தில் வணிகக் குழுவின் சின்னங்கள் செதுக்கப்பட்டிருக்கும் பகுதிக்குக் கீழ் முடிகிறது. முத்தலைஈட்டி, கத்தி, குத்துவிளக்கு, கொற்றக்குடை, கவரி, வில், வேல், அங்குசம், பசும்பை, வளைதடி ஆகியன ஐநூற்றுவர்ச் சின்னங்களாகச் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. அரசர் பெயரோ, காலக்குறிப்போ அற்ற இக்கல்வெட்டில் 103 வரிகள் உள்ளன. முதல் 20 வரிகள் ஐநூற்றுவரின் பெருமை களை சமஸ்கிருதத்திலும் தமிழிலும் பதிவு செய்துள்ளன.

எறியும் எறிவீர தளமுமான சிங்களாந்தகபுரத்தில் வாழும் வணி கர்களான இவ்ஐநூற்றுவர் ஐநூறு வீரசாசனங்களைப் பெற்றவர்; வாசுதேவன், கண்டழி, மூலபத்திரர் ஆகிய கடவுள்களின் வழியில் வந்தவர்; ஐயபொழில்நகர்ப் பரமேசுவரியின் மக்கள்; அறம் வள ரும் செயலாற்றி அனைத்துத் திசைகளிலும் புகழ் பொலிய வாழ்பவர்; செங்கோலைத் தெய்வமாகக் கொண்டவர்; சமைய (குழுவின்) ஒழுக்கத்தை ஒழுங்குற ஒழுகுபவர்.

கல்வெட்டில் அடுத்துள்ள பகுதி வலங்கை உய்யக்கொண் டார் குழுவின் மூன்று வீரச் செயல்களைப் பதினெண்பூமி வீரக்கொடியார் நினைவுகூர்வது போல அமைந்துள்ளது.

1. குறுநிலத் தலைவரான இருங்கோளராலும் அவரது வீரர்களாலும் வைகுந்தநாடாள்வார் சுற்றி வளைக்கப்பட்ட நிலையில், உய்யக்கொண்டார் படை அவரைக் காப்பாற்றியது. அப்போரில் உய்யக்கொண்டார் வீரர் இருவர் உயிரிழந்தனர்.

2. மகதை நாடாள்வாரின் வீரர்களுள் ஒருவர் வணிகக்குழு வீரரான தேசியாபரணப் பிள்ளைமீது அம்பு எய்ய, சேதன் திடை கால் எனும் உய்யக்கொண்டார் வீரர் மகதை நாடாள்வாரைக் கொன்றார்.

3. வீரக்கொடியாருள் ஒருவரான எதிரான் சிங்கன் தம் குழுவோடு சென்றபோது வழிமறித்த வேட்டுவர்கள் வீரகள்மதலை என்பாரைப் பிடித்துச் சென்றனர். உய்யக்கொண்டார் படை போராடி அவ்வீரரை மீட்டது.இவ்வீரச் செயல்களுக்கு நன்றிக்கடனாகச் சிங்களாந்தகபுரப் பதினெண்பூமி வீரக்கொடியார் தாங்கள் அந்நகரத்தில் பெற்று வந்த வருவாயை வலங்கை உய்யக்கொண்டாருக்கு வழங்கினர். இவ்வீரக்கொடியார் ஐநூற்றுவர் வணிகக் குழுவின் காவல் வீரர்களாவர்.

புதிய கல்வெட்டுகள் இங்குக் கண்டறியப்பட்ட புதிய கல்வெட்டுகளுள் முதல் இராஜேந்திரரின் 5ஆம் ஆட்சியாண்டில் பொறிக்கப்பட்டுள்ள கல்வெட்டு, இக்கோயில் சித்திரைத் திருவாதிரைத் திருவிழாவின்போது எழுந்தருளும் இறைவனுக்குச் சிறுகாலைச் சந்தியில் திரு அமுது அளிக்க ஆதனூர் ஊரார் அவ்வூர்ப் பெரிய குளத்தின் கீழ் இருந்த குவளைச்செய் கால்வேலியை இறையிலியாகக் கொடையளித்ததாகக் கூறுகிறது. அவர் காலத்ததான மற்றொரு துண்டுக் கல்வெட்டு, வெங்களூர்ப் பெரிய குளத்தின் கீழிருந்த நிலப்பகுதி இக்கோயில் அர்ச்சனாபோகத்திற்குத் தரப்பட்டதாகச் சொல்கிறது. முதல் இராஜாதிராஜரின் மெய்க்கீர்த்தியோடு உள்ள கல்வெட்டு, கிடாரங் கொண்ட சோழபுரத்து வணிகர் விருத்திரி கோயிலாரிடம் ஒப்புவித்த கொடையொன்றைச் சுட்டுகிறது. முதல் குலோத்துங்கரின் 45ஆம் ஆட்சியாண்டுக் கல்வெட்டு, இக்கோயில் இறைவனுக்கு நாகன் சுந்தரன் என்னும் வணிகர் அளித்த கொடையைச் சுட்ட, அதே மன்னரின் துண்டுக் கல்வெட்டுகளுள் ஒன்று, இறைவன் முழுக்காட்டிற்குப் பிறகு மந்திரபோனக அமுது கொள்ள அளிக்கப்பட்ட கொடையைத் தெரிவிக்கிறது. இக்கல்வெட்டால், கரணநாழி என்ற முகத்தலளவை இப்பகுதியில் வழக்கிலிருந்தமை தெரியவருகிறது. மற்றொரு துண்டுக் கல்வெட்டு, இறைவன் கோயில் பள்ளியறை நம்பிராட்டியாருக்கான வழிபாடு, படையலுக்காக அன்றாடு நற்காசு 30 தரப்பட்டமை சொல்கிறது. இறைவன், அம்மன் கோயில் பெருமண்டபத் தூண்களில் கண்டறியப்பட்ட பிற்சோழர் காலப் புதிய கல்வெட்டுகள் மூன்றும் அத்தூண்களைச் செய்தவர்களாகக் காட்டூர் சோழக்கோன், சிறுகள்ளிக்குடியில் காவலுடைய சேமன் வல்லானான கோன், நாயன், குன்றணி உடையதரையன், நம்பி, பெரியகோன் ஆகியோரைச் சுட்டுகின்றன. மன்னர் பெயரற்ற நிலையில் மதில்சுவரில் காணப்படும் முழுமையான பிற்சோழர் காலக் கல்வெட்டு அரசரின் சாமந்த முதலிகளில் ஒருவரான இருங்கோளரையும் அவரது குதிரையையும் குறிக்கிறது. சிங்களாந்தகபுரத்து நன்செய்க் கங்காணியில் உறைகாழீசுவரம் தவிர வேறோர் வரி கொள்ளக்கூடாது என்று கூறும் இக்கல்வெட்டு, அப்படிக் கொள்வார், இருங்கோளன் குதிரைக்குப் புல்லிடுவானுக்குத் தம் மனைவியை அளித்தவராகக் கருதப்படுவர் என்றும் எச்சரிக்கிறது.சடையவர்மரின் சிதைந்த கல்வெட்டு, மேல் வள்ளுவப்பாடி நாட்டார் இக்கோயில் இறைவனின் வழிபாடு, படையல், திருவிழா, கோயில் திருப்பணி ஆகியவற்றின் தேவைக்கெனத் தேவதான இறையிலியாக ஊரொன்றைக் கொடையளித்ததுடன் அவ்வூருக்கான இராசகரத்துக்கு ஒரு பொன் செலவாக்கவும் இசைந்த தகவலைத் தருகிறது.

துண்டுக் கல்வெட்டுகள் மன்னர் பெயரோ, ஆட்சியாண்டோ இல்லாத நிலையில் இக்கோயிலின் பல பகுதிகளிலும் காணப்படும் துண்டுக் கல்வெட்டுகள் இங்கு நிகழ்ந்த பல பயனுள்ள செயற்பாடுகளை முன்வைக்கின்றன. முழுமையான தகவல்களாக இல்லை எனினும், இக்கோயில் சார்ந்த கொடைகளையும் அறக்கட்டளைகளையும் அவை வெளிப்படுத்துகின்றன. உத்தமசோழபுரத்து வணிகர் வைகினான் குன்றுடையான் இக்கோயிலில் மத்தியான சந்தியில் ஒரு சட்டிச் சோறு அளிக்கக் கொடையளித்துள்ளார். அது போலவே ஒரு கொடையாளி பொற்காசு தந்து சட்டிச்சோறு வழங்க உதவியிருக்கிறார். பரதேவர்தானம், மணிக்கிராம வாய்க்கால், வணிகர் நக்கன் அலங்காரன் திருச்சென்னடைக்கு அளித்த நிலத்துண்டு ஆகியவற்றை எல்லைகளாகக் கொண்ட கரம்பை நிலம் இக்கோயிலுக் குக் கொடையளிக்கப்பட்டுள்ளது. 120 கழஞ்சு நிறையுள்ள வெள்ளித்தளிகை, 21 கழஞ்சு நிறையுள்ள வெள்ளி வட்டில் ஆகியன இக்கோயிலுக்குத் தரப்பட்டன. விலைக்குப் பெறப்பட்ட புன்செய்ப் புறணி நிலம் கோயில் நிவந்தக்காரர்களான மெய்மட்டி, உடுக்கைக்காரர் ஆகியோருக்குத் தலைக்கு ஒரு வேலி என்றும் பாணருக்கு ஒன்றரை வேலியாகவும் பிரித்து அளிக்கப்பட்ட தகவலைத் தரும் கல்வெட்டால் இக்கோயிலில் கருவிக்கலைஞர்களும் பாடுநர்களும் வாழ்ந்தமை அறியலாம். வணிகர் நக்கன் அலங்காரன் நிலத்துக்கு வடக்கிலிருந்த நிலத்துண்டொன்று இக்கோயிலுக்கு 68 காசுக்கு விற்பனை செய்யப்பட்டது. கோயிலில் விளக்கேற்றக் கொடையளிக்கப்பட்டுள்ளது. இக்கோயிலில் உள்ள சாமுண்டி அம்மனுக்கான கரகங்கள் சில, எழுத்துப் பொறிப்புக்களைக் கொண்டுள்ளன. அவற்றுள் ஒன்று அதைச் செய்தளித்தவர்களாகச் செட்டிக்குளம் அருணாசலரெட்டி, நல்லப்பரெட்டி, அண்ணாமலை ரெட்டி ஆகியோரைக் குறிக்க, மற்றொன்று பெயர்கள் ஏதுமின்றிச் சாமாண்டி அம்மனுக்கு உபையம் என்ற பொறிப்பை மட்டும் பெற்றுள்ளது. மூன்றாவது கரகம் திருசிரபுரம் கோட்டையிலிருக்கும் பாகவதம் இராமய்யர் சிங்களாந்தபுரம் சாமுண்டி அம்மாளுக்கு உபையமாக அளித்தது. இங்குள்ள சின்னாரய்யப்பனுக்குச் செய்விக்கப்பட்ட பித்தளைக் குதிரையில் அதை அளித்தவராக ஆதனூர் உத்தண்ட பூசாரி மகன் மூத்த காவல்காரன் குறிக்கப்படுகிறார். காலம் இங்குள்ள கல்வெட்டுகளில் காலத்தால் முற்பட்டது முதல் இராஜேந்திரரின் மூன்றாம் ஆட்சியாண்டிற்குரியது. ஊரின் பெயர் கொண்டும் கல்வெட்டுச் சான்றுகளின் அடிப்படையிலும் சிங்களாந்தகபுரம் அமரேசுவரர் கோயிலை முதல் இராஜராஜர் காலத்ததாகக் கொள்ளலாம். பல்வேறு காலக்கட்டத் திருப்பணிகளின் விளைவாகக் கட்டுமானம் உருமாறியிருந்தபோதும் கல்வெட்டுகள் கண்காட்டுவதன் வழிக் கோயிலின் காலத்தை உறுதிசெய்ய முடிகிறது.

குறிப்புகள்

1. ARE 1943-44: 226 – 235.2. The Hindu 12. 9. 2017.3. ARE 1943-44 : 236. 4. ARE 1943-44 : 237. 5. எ. சுப்பராயலு, இல. தியாகராசன், சிங்களாந்தபுரம் எறிவீர தளக் கல்வெட்டு, ஆவணம்-17, பக். 14 – 18.6. ARE 1943-44: 233.7. ARE 1943-44: 230. கல்வெட்டறிக்கையில் ஆட்சியாண்டு 6 எனக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. 8. ARE 1943-44: 229. ஒன்று புதிதாகக் கண்டறியப்பட்டது.9. ARE 1943-44: 228, 232.10. ARE 1943-44: 234, 235.11. ARE 1943-44: 231. 12. ARE 1943-44: 226, 227.13. பூ. சுப்பிரமணியம், மெய்க்கீர்த்திகள், பக். 219, 270.14. Y.Subbarayalu, South India under the Cholas, PP.93 – 94. 15. மேற்படி, ப. 94. 16. மு. நளினி, இரா. கலைக்கோவன், பாச்சில் கோயில்கள், பக். 127.17. தமிழ்க் கல்வெட்டுச் சொல்லகராதி, தொகுதி 1, ப. 68.18. ARE 1943-44: 233. இக்கல்வெட்டைப் பாண்டியருடையதாகக் குறிக்கும் கல்வெட்டறிக்கை, விழா கோயில் இறைவிக்கு எடுக்கப்பட்டதாகவும் சுட்டுகிறது. 19. ARE 1943-44: 239. 20. ARE 1943-44: 229. முக்கறைச்சிமலை என்ற சொல் வழக்கு பூலாங்குறிச்சிக் கல்வெட்டுக் குறிப்பிடும் பச்செறிச்சின்மலை என்ற பெயருடன் ஒப்புநோக்கத் தக்கது. ஆவணம் 1, ப. 68.21. ARE 1943-44: 228.22. ARE 1943-44: 232.23. ARE 1943-44: 234.24. ARE 1943-44: 233.25. ARE 1943-44: 226.26. ARE 1943-44: 227.27. ARE 1943-44: 231. 28.

இது போன்ற இரண்டு கல்வெட்டுகள் டாக்டர் மா. இராசமாணிக்கனார் வரலாற்றாய்வு மைய ஆய்வர்களால் காருகுடியிலும் மலம்பட்டியிலும் கண்டறியப்பட்டுள்ளன. பாடங்களுக்குக் காண்க: வரலாறு 24, பக். 17-18, ஆவணம் 20, பக். 6-8.29. இலால்குடி சப்தரிஷீசுவரர் கோயில் பெருமண்டப வடக்குச் சுவரிலுள்ள ஐநூற்றுவர் கல்வெட்டு பசும்பையைக் கோட்டுருவச் செதுக்கலாகக் கொண்டுள்ளது.

30. ‘உய்யக்கொண்டான்’ முதல் இராஜராஜரின் விருதுப்பெயர்களுள் ஒன்றாகும். இப்பெயரில் சிராப்பள்ளி மாவட்டத்தில் ஒரு பாசன வாய்க்கால் உள்ளது. பேட்டைவாய்த்தலையில் தொடங்கி வாழவந்தான்கோட்டை ஏரியில் முடியும் இது பற்றிய கல்வெட்டுக் குறிப்புகள் சோழமாதேவி கயிலாசநாதர் கோயிலிலும் உய்யக்கொண்டான் திருமலை விழுமிய நாயனார் கோயிலிலும் உள்ளன. இரா. கலைக்கோவன், உய்யக்கொண்டான் ஆறு, பதிப்பிக்கப்படாத கட்டுரை, 2018.

31. இக்கல்வெட்டில் இடம்பெற்றுள்ளாற் போல் எறிவீரதளக் கல்வெட்டிலும் இருங்கோளன் எனும் குறுநிலைத் தலைவர் குறிக்கப்பட்டுள்ளமை எண்ணத்தக்கது. கல்வெட்டில் அவரது குதிரைக்கு அளிக்கப்பட்டிருக்கும் முதன்மை கருதியோ என்னவோ இன்றைக்கும் அமரசுந்தரர் கோயிலில் குதிரை வீரர் திருமேனிகள் வழிபாட்டுச் சிறப்பு பெறுகின்றன.

32. உறைகாழீசுவரம் எனும் வரியினம் பற்றிய குறிப்பேதும் கல்வெட்டுச் சொல்லகராதியில் இல்லை. இந்நூலாசிரியர்கள் அறிந்தவரையில் சிராப்பள்ளி மாவட்டக் கல்வெட்டுகளில் இவ்வரியினம் பற்றிய சுட்டல் இல்லை. இது குறித்த ஆய்வு தொடர்கிறது.

வலங்கை உய்யக்கொண்டார்‌ :

முதலாம் இராஜராஜ சோழனின் பட்டப்பெயர்கள் அபய குல சேகரன்‌, அழகிய சோழன்‌, இரவிகுல மாணிக்கம்‌, இரவிவம்ச சிகாமணி, இராச சர்வஞ்ஞன்‌, இராச மார்த்தாண்டன்‌, உத்துங்கதுங்கன்‌, உலகளந்தான்‌, உய்யக்கொண்டான்‌, கேரளாந்தகன்‌, சிங்களாந்தகன்‌, சிவபாத சேகரன்‌, சோழகுல சுந்தரன்‌, திருமுறைகண்ட சோழன்‌, தெலிங்க குலகாலன்‌, நீகரிலிச்சோழன்‌, நீத்த விநோதன்‌, பண்டிதசோழன்‌, பாண்டிய குலாசனி, மும்முடிச்சோழன்‌, ஜனநாதன்‌ என்றெல்லாம்‌ அழைக்கப்பட்

இராசராசசோழனின்‌ விருதுப்பெயர்களுள்‌ ஒன்று உய்யங்கொண்டான்‌ என்பதாகும்‌. இப்பெயரிலுள்ள ஒரு வளநாடூ சோழர்காலத்தில்‌ இருந்து, “அரிசிலுக்கும்‌ காவிரிக்கும்‌ நடுவான உய்யங்கொண்டார்‌ வளநாடு தீரைமூர்‌ நாட்டுப்‌ பள்ளிச்‌ சந்தம்‌ இறக்கின. நெற்குப்பை அளந்தபடி நீலம்‌” என்ற தஞ்சைப்‌ பெரியகோயில்‌ கல்வெட்டு ஒன்று இவ்வளநாட்டைப்‌ பற்றிய குறிப்பை வெளிப்படூத்துன்றது. மேலும்‌ உய்யங்கொண்டார்‌ என்ற பெயரில்‌ ஊர்கள்‌, ஏரிகள்‌, ஆறு முதலியன இரூந்து வருகின்றன. திருச்சிக்கு அருகில்‌ காவிரியிலிருந்து பிரிந்து செல்லும்‌ ஒரு ஆற்றுக்கு உய்யக்கொண்டான்‌ எனும்‌ பெயரில் வாய்க்கால்‌ வெட்டி மேட்டுப்பாங்கான நீலத்திற்கு நீர்‌ கிடைக்க செய்தான்‌ பேரரசன்‌ இராசராசசோழன்‌.

உய்யங்கொண்டான்‌ என்பதற்கு பொருள்‌ : பிழைக்குமாறு ௮ருள்செய்தான்‌. சோழர்‌ மன்னர்‌ வழிவந்த கள்ளர்களின்‌ ஒரு பிரிவினருக்கு உய்யக்கொண்டான்‌ என்ற பெயர்‌ வழங்கப்பட்டு வருகிறது.

நீர்‌ நிலைகளைக்‌ காப்பவனே தன்‌ குடிப்பெருமையினைக்‌ காப்பான்‌ என்னும்‌ புறநானூற்று வரிகளுக்கேற்ப, தன்னுடைய பட்டப்பெயரான உய்யக்கொண்டான்‌ எனும்‌ பெயரில்‌ ஒரு கால்வாயினை வெட்டுவித்து, அதன்மூலம்‌ நிறைவேற்றிய நீர்‌ மேலாண்மைத்‌ திட்டத்தினைக்‌ காண்போம்‌.

பரந்துபட்ட சோழ மண்டலத்தை மாமன்னன்‌ இராசராச சோழன்‌ (கி.பி.585-1014) தான்‌ சூடிய பட்டப்பெயர்களால்‌ பல வளநாடூகளாகப்‌ பிரித்தான்‌. அவற்றுள்‌ ஒரு வளநாடு பாண்டிய குலாசனி வளநாடு என்பதாகும்‌. இவ்வளநாட்டில்‌ பல நாடூகளும்‌, கூற்றங்களும்‌ அடங்கியிருந்தன. அவ்வாறு திகழ்ந்த பாண்டிய குலாசனி வளநாட்டூ நாடுகளில்‌ ஒன்றே ஏரியூர்‌ நாடு என்பதாகும்‌. தஞ்சை இராசராசேச்சரத்துக்‌ கல்வெட்டு, வல்லம்‌ ஏகெளரி ௮ம்மன்‌ கோயில்‌ கல்வெட்டு போன்ற இராசராசன்‌ காலத்துச்‌ சாசனங்களில்‌ இவ்வேரியூர்‌ நாடும்‌, அதில்‌ அடங்கியிருந்த சில ஊர்களும்‌ குறிக்கப்பெறுகின்றன. கருவுகுல வல்லம்‌ (வல்லம்‌) விண்ணனேரி எனும்‌ மும்முடிச்சோழ நல்லூர்‌ (விண்ணூர்ப்பட்டி, விக்கிரமசோழ சதுர்வேதி மங்களம்‌, புலிக்களம்‌, இடைக்குடி போன்ற ஊர்கள்‌ குறிக்கப்பெறுகின்றன. ஏரியூர்‌ நாடு என்பது காரணப்பெயராகும்‌. ஏரிகள்‌ அதிகம்‌ இப்பகுதியில்‌ இருந்ததால்‌ இப்பெயர்‌ ஏற்பட்டிருக்கும்‌.

ஏன்‌? இங்குள்ள ஏரியூர்‌ நாட்டிற்கு மாயனூரிலிரூந்து கால்வாய்‌ வெட்டி நீரினைக்‌ கொண்டு வரவேண்டும்‌. வெண்ணாற்றிலிருந்து கால்வாய்‌ வெட்டக்கூடாதா? ஏன்‌ காவேரியிலிருந்து கால்வாய்‌ வெட்ட வேண்டும்‌? என்ற கேள்வி எழலாம்‌. இங்குதான்‌ மாமன்னனின்‌ நிலவியல்‌ புவி) அறிவு ௮வண்‌ பல்துறை வித்தகன்‌ என்பதைப்‌ பறைசாற்றுகின்றது. வெண்ணாற்றின்‌ தென்கரையில்‌ உள்ள இந்நாட்டூப்‌ பகுதிக்கு காவிரியாற்றின்‌ நேரடிப்‌ பாசனம்‌ இல்லாமல்‌ இருந்தது. இதற்குக்‌ காரணம்‌ காவிரி மற்றும்‌ வெண்ணாறு ஆகிய ஆறுகள்‌ ஓடும்‌ பகுதியிலிருந்து இந்நாடு நீல மட்டத்தில்‌ உயரமான இடத்தில்‌ உள்ளதால்‌ பாசனத்திற்கு வசதியே இல்லாமல்‌ இருந்தது. அதனால்‌ இந்நாடு முழுவதும்‌ பல ஏரிகள்‌ வெட்டப்பெற்று அவ்வேரிகளில்‌ தேங்கும்‌ நீரால்‌ இப்பகுதியில்‌ வேளாண்மை நடைபெற்றது. தமிழ்நாட்டில்‌ இந்த அளவுக்கு மிக அதிகமான ஏரிகள்‌ உள்ள ஒரு பகுதி கிடையாது.

மாமன்னன்‌ இராசராசனின்‌ மகத்தான சாதனைகளுள்‌ ஒன்று காவிரியின்‌ தென்கரையில்‌ குளித்தலைக்கு மேற்கே பத்துகல்‌ தொலைவிலுள்ள மாயனூர்‌ என்னுமிடத்திலிருந்து ஒரு கால்வாயினை வெட்டி அதன்‌ மூலம்‌ திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டத்திலுள்ள காவிரியின்‌ தென்கரை ஊர்களான பழையூர்‌, ௮ணைலை, புலிவலம்‌, சோமரசம்பேட்டை போன்ற ஊர்களுக்கு பாசன வசதி செய்ததோடு, அந்த கால்வாயை ஏரியூர்‌ நாட்டுப்‌ பகுதிக்கு கொண்டுவந்து, அங்கு திகழ்ந்த பேரேரிகளுக்கு இணைப்பு தந்து ௮வவேரிகளுக்குப்‌ பாசன வசதி செய்துள்ளான்‌. ௮வன்‌ வெட்டுவித்த அக்கால்வாய்களுக்கு ௮வனது பட்டப்பெயரான உய்யகொண்டான்‌ என்ற பெயரைச்‌ சூட்டினான்‌. இன்றளவும்‌ அப்பெயர்‌ நீலைபெற்று அமைக்கப்பெற்று வருகின்றது. உய்யகொண்டான்‌ என்பதற்குப்‌ பொருள்‌, பிழைக்குமாறு ௮ருள்‌ செய்தான்‌ எனத்‌ தமிழ்‌ ௮கர முதலி சுட்டுகின்றது.

அம்மன்னன்‌ வகுத்த அந்த ஏரியூர்‌ நாடு, பின்னர்‌ ஏரிமங்கல நாடு என்ற பெயரால்‌ அழைக்கப்‌ பெறுகின்றது. இந்நாட்டில்‌ தற்போது இராயமுண்டான்பட்டி, வெண்டயம்பட்டி, வையாபுரிப்பட்டி, சுரக்குடிப்பட்டி, காங்கேயம்பட்டி, சோழகம்பட்டி, விண்ணனூர்பட்டி, வேலிப்பட்டி, புதுப்பட்டி போன்ற ஊர்கள்‌ திகழ்கின்றன. இவை அனைத்தும்‌ உய்யக்கொண்டான்‌ வாய்க்காலின்‌ பாசனத்தால்‌ வளம்பெறுகின்றன. உய்யக்கொண்டான்‌ வாய்க்கால்‌ இராயமுண்டான்பட்டி பேரேரிக்கு நீர்‌ தந்து, அதன்‌ தென்கரை வழியாக ஓடி வெண்டையம்பட்டி ஏரியையும்‌ நீரப்பி, பின்பு கோட்டபட்டி, ஆவாரம்பட்டி வரை சென்று அங்குள்ள சிறு சிறு ஏரிகளை நிரப்பி, மீதமுள்ள நீர்‌ வெண்ணாற்றில்‌ சேர்ந்துவிடும்படீ அமைக்கப்பட்டூள்ளது. ஏரிகளை அடுக்குத்தொடராக அமைத்தது, ௮ம்மன்னனின்‌ சாதனைகளில்‌ மிகப்பெரும்‌ ஒன்றாகும்‌.

சோழநாட்டின்‌ நீர்‌ குறித்த ஆய்வில்‌ கற்சிறை என்ற சொல்‌ மிகவும்‌ கூடுதலாக வறியப்படூகிறது. பாண்டிய நாட்டிலும்‌ இச்சொல்‌ புழக்கத்திலிருக்கத்தான்‌ செய்கிறது. தொல்காப்பியம்‌, பத்துப்பாட்டு முதலான சங்க நூல்களில்‌ இந்தக்‌ கற்சிறையைப்‌ பற்றியக்‌ குறிப்புகள்‌ காணக்கிடைக்கின்றன. பெருகி ஓ௫ம்‌ ஆற்றுநீரை சிறைப்படுத்தி தேவைப்படும்‌ காலங்களில்‌ பயன்படூத்தும்‌ தொழில்‌ நுட்ப ஏற்பாட்டுக்கு கற்சிறை என்று பெயர்‌. இது கற்களால்‌ கட்டி ௮மைக்கப்பட்டிருக்கிறது. சோழநாட்டின்‌ பல இடங்களில்‌ கற்சிறைகளின்‌ மூலம்‌ ஆற்றுநீர்‌ தேக்கப்பட்டு ஏரிகளுக்கு நீர்‌ வழங்கப்பட்டுள்ளது.

வர்கள்‌ வலக்சை. இடக்கை, வலது சை இடது கை; வலங்கைப்‌ பாணத்தார்‌ இடங்கைப்‌ பாணத்தார்‌; வலங்கையர்‌ இடங்கையர்‌ என்றும்‌ அழைக்கப்‌ பட்டுள்ளனர்‌.

10ஆம்‌ நூற்றாண்டில்‌ சோழநாட்டில்‌ உள்நாட்டுப்‌ படை வலங்கைப்‌ பழம்படை, வலங்கைப்படை, வலங்கைமாசேனை என அழைக்கப்பட்டது. தொடர்ந்து சோழராட்சிப்‌ பெருக்கக்காலத்தில்‌ புதிதாக வன்னியர்‌, செங்குந்தர்‌ மூதலிய குடியேறிய மக்களைக்‌ கொண்டு அமைக்கப்பட்ட படையினர்‌ இடங்கையர்‌ ஆயினர்‌ என ஊகிக்கப்படுகிது.

தங்களாந்தபுரம்‌ வணிக வீர எறிவீரதளக்‌ கல்வெட்டு

நகட்டுரையாளர்கள்: எ.சுப்பராயலு, புதுச்சேரி.
இல.தியாகராஜன்‌, அரியலூர்‌.

இக்கல்வெட்டு இருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டம்‌, துறையூர்‌ வட்டம்‌ சங்களாந்தபுரம்‌ என்ற ஊரில்‌ நடுத்தெருவில்‌ அன்னமடம்‌ அருகே நடப்பட்டுள்ள நேர்த்தியற்ற பலகைக்‌ கல்லில்‌ நான்கு பக்கமும்‌ எழுதப்பட்டுள்ளது. 1943-44-லேயே இக்கல்வெட்டு படியெடுக்கப்பட்ட போதிலும்‌ (இக, 1943-44, 237) சிறு குறிப்புக்கள்‌ தவிர இதுவரை நல்ல பாடம்‌ வெளியிடப்படவில்லை.’ இதன்‌ முக்கியத்துவம்‌ கருதி அண்மையில்‌ மீண்டும்‌ மைப்படியும்‌ ஒளிப்படமும்‌ எடுக்கப்பட்டன. புதையுண்ட கல்லை வெளியே எடுத்துப்‌ படியெடுக்க உள்ளூர்‌ நண்பர்‌ பலர்‌ செய்த உதவியை மறக்க முடியாது.

பலகைக்‌ கல்லின்‌ ஒரு பக்கத்தில்‌ அய்யப்பொழில்‌ ஐந்நூற்றுவர்‌ வணிகக்குழுவின்‌ சின்னங்கள்‌ (சூலம்‌, கத்தி, குத்துவிளக்கு, கொற்றக்குடை, சாமரம்‌, வில்‌, வேல்‌, அங்குசம்‌, பசும்பை, வளைதடி) புடைப்பு உருவங்களாக நன்கு செதுக்கப்பட்டுள்ளன. கல்வெட்டு மறுபக்கத்தில்‌ தொடங்கி இடது மற்றும்‌ வலது விலாப்பக்கங்களில்‌ சென்று முன்பக்கத்தில்‌ சின்னங்களுக்கு அடியில்‌ முடிவுறுறெது. இறுதியில்‌ ஓரிரு வரிகள்‌ கிடைக்கவில்லை என்றாலும்‌ முடிவை அறிவதில்‌ சிக்கலில்லை.

இக்கல்வெட்டில்‌ அரசன்‌ பெயரோ, அல்லது காலம்‌ பற்றிய பிற குறிப்போ இல்லை. எழுத்துக்கள்‌ பதினோராம்‌ நூற்றாண்டின்‌ பிற்பகுதியைச்‌ சேர்ந்தவை. காட்டாக இரண்டாம்‌ இராஜேந்திரனின்‌ 1055ஆம்‌ ஆண்டைச்‌ சேர்ந்த ஜம்பைக்‌ கல்வெட்டு எழுத்துக்களை ஒப்பிடலாம்‌. (தெக. 22, எண்‌. 80, கட்டுரையின்‌ இறுதியில்‌ உள்ள படம்‌). ஆகவே இக்கல்வெட்டின்‌ காலத்தைச்‌ சுமார்‌ இ.பி. 1100 என்று கொள்வதில்‌ தவறில்லை. எழுத்துக்கள்‌ மிகச்‌ சிறிய வடிவில்‌ பொறிக்கப்பட்டுள்ளன. ஓரிரு இடங்களில்‌ படிப்பது கடினமாக உள்ளது. வா, யா போன்ற நெடில்‌ எழுத்துக்கள்‌ வு, யு போன்ற தோற்றத்தைத்‌ தரும்‌ வகையில்‌ துணைக்கால்‌ நெருக்கி எழுதப்பட்டுள்ளது. மற்றபடி வேறு மயக்கம்‌ இல்லை. பாடம்‌ அக்காலக்‌ கல்வெட்டு நடையில்‌ பெரும்பாலும்‌ பிழையில்லாமல்‌ உள்ளது.

கல்வெட்டு 103 சிறிய வரிகள்‌ கொண்டுள்ளது. வரிகள்‌ 1-6 இல்‌ வடமொழியிலும்‌, 8-20இல்‌ தமிழிலும்‌ ஐந்நூற்றுவரின்‌ வழக்கமான மெய்க்கீர்த்தி சுருக்கமாகத்‌ தரப்பட்டுள்ளது. ஐந்நூறு வீரசாசனங்களைப்‌ பெற்றவர்‌, வாசுதேவன்‌, கண்டழி, மூலபத்திரர்‌ ஆகிய தெய்வங்களின்‌ வழியில்‌ வந்தவர்‌, அய்யப்‌ பொழில்‌ (நகரில்‌ உள்ள) பரமேசுவரிக்கு மக்கள்‌, அறம்‌ வளரும்படி செயல்புரிந்து எல்லாத்‌ திசையிலும்‌ புகழோடு வாழ்பவர்‌, செங்கோலே தெய்வமாகக்‌ கொண்டவர்‌, குழுவின்‌ (சமையம்‌) ஒழுக்கத்தை நன்கு கடைப்பிடிப்பவர்‌. இந்தச்‌ சிறப்புகளைக்‌ கொண்ட மக்கள்‌ (அதாவது வணிகரும்‌ அவர்‌ சார்ந்தோரும்‌) உள்ள சிங்களாந்தபுரம்‌ என்று இம்மெய்க்கீர்த்தி குறிப்பிடுகிறது. வரி 19-20இல்‌ இந்த ஊர்‌ “எறியும்‌ எறிவீரதளம்‌’ என்றும்‌ வரி 100இல்‌ ‘வீரகள்‌ தளம்‌’ என்றும்‌ சுட்டப்படுகிறது.

வேறு வணிகர்குழுக்‌ கல்வெட்டுகளில்‌ இச்சொற்களுக்கு இணையாக எறிவீரபட்டினம்‌, வீரபட்டினம்‌ ஆகிய பெயர்கள்‌ வழங்கப்பட்டுள்ளன.”

வரிகள்‌ 22-65இல்‌ வலங்கை உய்யக்‌ கொண்டார்‌ என்ற வீரர்‌ குழு செய்த மூன்று வீரச்‌ செயல்கள்‌ பதினெண்பூமி வீரகொடியார்‌ என்ற வீரர்‌ குழுவினரால்‌ நன்றி யுணர்வோடு நினைவுகூரப்‌ பெறுகின்றன. அவையாவன:

(1) வைய்குந்த நாடாழ்வார்‌ என்பவர்‌ ஒரு பூசலில்‌ இருங்கோளர்‌ என்ற குறுநிலத்தலைவர்‌ மற்றும்‌ அவர்‌ ஏவல்‌ வீரர்களால்‌ சுற்றி வளைக்கப்பட்டு உயிருக்குப்‌ போராடிக்‌ கொண்டிருந்த நேரத்தில்‌ உய்யக்கொண்டார்‌ படை போய்ச்‌ சண்டையிட்டு அந்நாடாழ்வாரைக்‌ காப்பாற்றியது. இச்சண்டையில்‌ இரு உய்யக்கொண்டார்‌ வீரர்‌ தியாக மரணம்‌ எய்தினர்‌. (2) வணிகக்‌ குழுவின்‌ ஏவல்‌ வீரனான தேசியாபரணப்பிள்ளை என்பவனோடு மகதை நாடாழ்வாரின்‌ ஏவல்‌ வீரன்‌ பூசலிட, சேதன்‌ திடைகால்‌ என்ற (உய்யக்‌ கொண்டார்‌) வீரன்‌ மகதை நாடாழ்வாரைக்‌ குத்திக்‌. கொன்றான்‌. (வரி. 48-49- –இங்கு கொன்றமை, கொணமை என்று எழுதப்பட்டுள்ளதாகத்‌ தெரிகிறது).

(3) இன்னொரு சமயம்‌ எதிரான்‌ சிங்கன்‌ (வீரகொடியார்‌) என்ற வீரன்‌ வழியிலே செல்லும்போது (அவன்‌ குழுவினரை) வேட்டுவர்‌ எதிர்கொண்டு வீரகள்‌ மதலை என்ற வீரனைப்‌ பிடித்துச்‌ சென்றனர்‌. அதைக்‌ கேள்விப்பட்ட உய்யக்கொண்டார்கள்‌ படை அல்வேட்டுவர்‌ பின்போய்‌ போராடி அவ்வீரனை மீட்டு வந்தது. இவ்வாறு பல வகையாக வலங்கை உய்யக்கொண்டார்களின்‌ இச்செயல்கள்‌ வீரகொடியார்‌ சிலர்‌ உயிரைக்‌ காப்பாற்றின. ஒருவகையில்‌ இது புத்துயிர்‌ பெற்றதற்கு ஒப்பாகும்‌. அது உடலெடுத்த என்ற பெயரெச்சத்தால்‌ குறிக்கப்படுகிறது (வரி 83, 97). இவற்றுக்கெல்லாம்‌ நன்றிக்கடனாக சிங்களாந்தகபுரத்தில்‌ உள்ள பதினெண்பூமி வீரகொடியார்‌ கூடி அந்நகரத்தில்‌ (தாங்கள்‌ அனுபவித்து வந்த) பண வருவாயை உய்யக்கொண்டார்களுக்கு அன்பளிப்பு செய்ய முடிவு செய்தனர்‌.

பதினெண்பூமி வீரகொடியார்‌ ஐந்நூற்றுவர்‌ வணிகக்குழுவின்‌ காவல்‌ வீரரைக்‌ குறிக்கும்‌ பொதுச்சொல்லாகும்‌.

இவ்வீரருக்குள்‌ பல (வட்டாரத்‌ தன்மை கொண்ட) உட்பிரிவுகள்‌ இருந்தன.” இப்பிரிவுகளுள்‌ ஒன்றே வலங்கை உய்யக்கொண்டார்கள்‌ படை அல்லது வீரர்‌ குழு எனக்‌ கருதலாம்‌.

சில வணிக வீரரின்‌ தியாகச்‌ செயல்களைப்‌ பாராட்டி மற்ற வீரர்‌ குழுக்களோ அல்லது சிலபோது வணிகப்பெருமக்களோ அத்தியாகிகளுக்கு அவர்‌ சார்ந்த நகரங்களில்‌ சில சிறப்புரிமைகளை வழங்கிய நிகழ்ச்சிகளை வேறு சில கல்வெட்டுகள்‌ மூலமும்‌ அறிகிறோம்‌.” அவ்வாறு சிறப்புரிமைகள்‌ வழங்கப்பட்ட நகரங்கள்‌ எறிவீரபட்டினம்‌, எறிவீரதளம்‌, வீரதளம்‌ என்று பலவாறு அழைக்கப்பட்டன. இவ்வெறிவீரபட்டடினத்‌ தமிழ்க்‌ கல்வெட்டுகள்‌ தென்னிந்தியாவிலும்‌ இலங்கையிலும்‌ இதுவரை பரவலாக (20 இடங்களில்‌) இடைத்துள்ளன. அக்கல்வெட்டுகளை ஊன்றிப்‌ பார்த்தால்‌, பதினொன்று பன்னிரண்டாம்‌ நூற்றாண்டுகளில்‌ சுறுசுறுப்பாக இயங்கிவந்த ஐந்நூற்றுவ வணிகக்குழுவினர்‌ அக்கால அரசுகள்‌ தரும்‌ பாதுகாப்பை நம்பாது தாங்களாகவே தங்கள்‌ உயிருக்கும்‌ உடைமைகளுக்கும்‌ பாதுகாப்பை அமைத்துக்‌ கொண்டார்கள்‌ என்று கருத வேண்டியுள்ளது. சோழ அரசு, சாளுக்கிய அரசு போன்ற பேரரசுகளும்‌ கூட வணிக நகரங்களையும்‌ வணிகப்‌ பெருவழிகளையும்‌ காக்கத்‌ தனிப்பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளைச்‌ செய்ததாகத்‌ தெரியவில்லை. வணிகர்களும்‌ தாங்கள்‌ பல அரசுப்பகுதிகள்‌ ஊடே சென்று வர வேண்டியிருந்ததால்‌ எந்த அரசும்‌ சாரா ஓரு நடுநிலைமைக்‌ கொள்கையைக்‌ கடைப்பிடிப்பதில்‌ எச்சரிக்கையாக இருந்தார்கள்‌ என்றும்‌ கருதத்‌ தோன்றுகிறது.

கல்லின்‌ பின்‌ பக்கம்‌

1. ஸ்வஸ்திஸ்ரீ

2. மஸ பு,வஸநா௫ 

3. ச ரயபஞ்ச சத வீர 

4. ஸாஸ லக்ஷ்ஸ[ணா] 

5. ச்‌,ருத வக்ஷஸ்தல புவ 

6. நபரா[க்ர]ம ஸ்ரீ வாசு, 

7. தே.வக,ண்டழி மூலப 

8. தரோர்ப வஸ்ரீ அய்ய 
9. பொழில்‌ புர பர 
10. மேச்‌, வரிக்கு மக்களா ஆ 
11. கியஸ்ரீ வஷ்டாலக்கு[த] 
12. லைவாராகி அறம்‌ வளரக்‌ 

13. கலிமெலிய புகழ்‌ பெ

14. ரகத்‌ திசை அனைய்த்து

15. ம்‌ செவிடுபடாமல்‌ செ

16. ங்கோலே தேவ ஆகி

17. ஸமைய தஃ4ந்மமிநிதி ந

18. டாத்துகின்ற சிங்களாந்தக

19. புரமாந எறியும்‌ எறி

20. வீரதளத்து வலங்கை

21. உயக்கொண்டாகள்‌ பதிநெண்‌

22. பூமி வீ[ர]* கொடியாரை நோக்கிச்‌

23. செய்த சிறப்பாவன வைய்குந்த

24. நாடாழ்வாரை இருங்கோளருங்

25. கூலிச்சேவகரும்‌ கூடி வளைத்‌

26. துக்‌ கொண்டடத்து உய்யக்‌

27. கொ[ண்‌]’டார்கள்‌ புறப்பட்டு எய்‌

4. காட்டாக சமுத்திராபட்டி (ஆவணம்‌, 2, ப. 6-7), விஹாரெஹிந்ந (ஆவணம்‌, 9,
ப. 3-34) கல்வெட்டுகள்‌ மற்றும்‌ Y.Sபubbarayaly, “Erivirapattinam, WarTiOTS
and the State in Medieval South India”, in South Indian Horizons:
Felicitation Volume ‘of Francois Gros., ed. Jean-Luc Chevillard, IFP and
EFEO, Pondicherry, 2004, pp. 234-40.

16 ஆவணம்‌ 17, 2006

இடதுபக்கம்‌
28. [தடித்து [உய்ய]
29. கொண்டார்கள்‌
30. மறுவங்க கால
31. னும்‌ சாத்துய்‌
32. யக்கொண்டா
33. னும்‌ பட்டு
24. வைய்குந்த நாடா
35. ழ்வாரைய்ப்‌
36. பிழைப்பி
37. த்தமையாலு
38. ம்தேசிப்பணி
39. சை மகன்‌ தே
40. சி ஆபரணப்பி
41. ள்ளையை மக
42. தைநாடாழ்‌
43. வார்‌ கூலிச்‌ சே
44. வகந்‌ எய்ய
45. சேதந்திடை
46. கால்நாடாழ்வா
47. னைக்குத்து
48. ‘விச்சுக்‌ கொ
49. ணமையாலு
50. ம்‌ எதிரான்‌ சி
51. ங்கன்‌ வழி[வா]
52. ரா நிற்க்க வே.
53, ட்டுவர்‌ வழி
54. யிலே [எறிஞ்‌]
55. சு வீரகள் ம
56. தலையைய்‌
57. ப்‌ பிடித்துக்‌
58. கொடுபோ
59. ௧ உய்யக்‌
60. கொண்டார்க
61. ள்‌ புறப்ப
62. ட்டுத்துடர்‌
63. ந்துமதலை

மலம்பட்டி வணிகக்குழுக்‌ கல்வெட்டு

இடம்‌ :

காலம்‌ :

செய்தி :

மு.நளினி, திருச்சிராப்பள்ளி

திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டம்‌, துவரங்குறிச்சியிலிருந்து பாலக்‌ குறிச்சிக்குப்‌ பிரியும்‌ பாதையில்‌ உள்ள மலம்பட்டியில்‌ தச்சமலை சார்ந்த காட்டுப்பகுதியில்‌ நடப்பட்டுள்ள தனிக்கல்‌.

தி.பி. 11-12 ஆம்‌ நூற்றாண்டு.

மண்ணில்‌ புதையுண்ட நிலையில்‌ ஏறத்தாழ நான்கரை அடி உயரமுள்ள கருங்கல்‌ பலகைக்‌ கல்லின்‌ நாற்புறத்தும்‌ எழுத்துகள்‌ ஆழமாக வெட்டப்பட்டுள்ளன. எண்பத்தெட்டு வரிகளில்‌ அமைந்துள்ள இந்த ஆவணத்தை ஐயப்பொழில்‌ பரமேசுவரியின்‌ மக்களாகத்‌ தங்களை அறிமுகப்படுத்திக்‌ கொள்ளும்‌ திசையாயிரத்து ஐநூற்றுவரில்‌ கொடும்பாளூரைச்‌ சேர்ந்த வீரபட்டனம்‌ குழுவினரும்‌ மதுரை அடிக்கிட்டனம்‌ குழுவினரும்‌ இணைந்து உருவாக்கியுள்ளனர்‌. வேளைக்காறர்‌, கவறைகள்‌, கண்டழி, கண்டச்செட்டி, சிங்கம்‌, வலங்கை, வீரர்‌ எனும்‌ ஏழு குழுக்களைச்‌ சேர்ந்த வீரர்கள்‌ மலம்பட்டிக்‌ கல்வெட்டில்‌ இடம்பெறுகின்றனர்‌. இவர்களுள்‌ கவறைகள்‌, கண்டழி குழுக்களைச்‌ சேர்ந்த வீரர்களே எண்ணிக்கையில்‌ மிகுதியாக உள்ளவா. கவறைகள்‌ தசமடிக்‌ கவறைகள்‌, கொங்குமண்டலக்‌ கவறைகள்‌ என இரண்டு பிரிவுகளாக இருந்தனர்‌. இவ்வீரர்‌ கூட்டங்களை வணிகக்‌ குழுவினர்‌, ‘நம்‌ மக்கள்‌’ என்று பெருமையோடு குறிப்பிடுகின்றனர்‌.

திசையாயிரத்து ஐநூற்றுவருக்குத்‌ தொடர்ந்து தொல்லை தந்த இருவரை வணிகக்‌ குழு வீரர்கள்‌ கொன்றனர்‌. வீரன்‌ நாடான்‌ வானைக்‌ கொன்றவர்களாக எட்டு வீரர்களின்‌ பெயர்கள்‌ இடம்‌ பெற்றுள்ளன. அவர்களுள்‌ மூவர்‌ இராஜராஜர்‌, இராஜேந்திரர்‌ பெயர்களைத்‌ தம்‌ பெயர்களின்‌ முன்னொட்டுக்களாகக்‌ கொண்டு உள்ளனர்‌. அகப்பிஞ்சி என்பாரைக்‌ கொன்றவர்களாகப்‌ பதினான்கு வீரர்கனின்‌ பெயர்கள்‌ இடம்‌ பெற்றுள்ளன. அவர்களுள்‌ கவறைகளும்‌ கண்டழியம்‌ கூடுதலாக உள்ளனர்‌. வீரச்செயல்‌ நடந்த வணிக ஊரைப்‌ பெருமைப்படுத்தும்‌ விதமாக ஐநூற்றுவர்‌ அதை வீரதாவளமாக அறிவித்தனர்‌. வீரப்போரில்‌ இறந்தவராக ஊகிக்கத்தக்க கவறை உய்யக்‌ கொண்டானின்‌ குடும்பத்திற்கு வயல்‌, குளம்‌ அனித்து, அவ்வயலை வீரகள்‌ வேளைக்காறனான வீரகள்‌ மதலை உழுது உரிமையாளர்களுக்கு உரியனதந்து தாமும்‌ அனுபவித்துக்‌ கொள்ள வழியமைத்தனர்‌. ஊரில்‌ இருந்த அம்பலத்தை மெழுக வாய்ப்பாகக்‌ கவறை விடங்கனுக்கு மெழுக்குப்‌ புறமாக நிலத்துண்டும்‌, ‘பாவாடையாக”த்‌ துணியும்‌ அளித்தனர்.

ஸ்வஸ்திஸ்ரீ சமஸ்த புவனா ச்ரையவனுஸ வீரசா

சன குணகணா லிங்கித வ க்ஷஸ்தல புவன பராக்ரம கண்டழி மூல பஞொது

வனு ஐய்யபொழிற்புர பரமேசுவரிக்கு மக்களாகி

ய கொடும்பாளூர்‌ வீரபட்டனமு

ம்‌ மதுரை அடிக்கிட்டனமும்‌

10. உள்ளிட்ட திசையாயிரத்து ஐ

11. ஞ்னூற்றுவரோமும்‌ நம்‌ மக்கள்‌

12. வீரன்‌ நாடாழ்வாரைக்‌ குத்தின ரா

13. ஜராஜப்‌ பழவரிசி வீரனும்‌

14. தசமடக்‌ கவறைகளுய்யக்‌ கொ

15. ண்டானும்‌ கொங்க மண்டல

16. முய்யக்‌ கொண்டானும்‌ ரா

17. ஜேந்திரசோழ பெருநீர

18. விப்‌ பழவரிசி வீரனும்‌ ரா

19. ஜராஜப்‌ பிச்சக்‌ கண்டழியு

2௦ ம்‌ முகபிடா சிங்கமும்‌ கலிஉக

21. கண்டழியும்‌ சத்துரு கண்ட

22. ச்‌ செட்டியு முகபிடாக்‌ கண்டழியு

23. கப்‌ பிஞ்சியைக்‌ குத்திந தி

24. சைவிளங்குய்யக்‌ கொண்ட

25. ஈனும்‌ மாம்பரலைக்‌ கிலச்ச கவ

26. றைகள்‌ மறுப்பக்கக்‌ காலனு

27. ம்‌ கொங்க மண்டலக்‌ கவறைக

28. ள்‌ உயக்கொண்டானும்‌ அற

29. ந்கடிப்‌ பிள்ளை கண்டழியும்‌

30 வலங்கை மராத்துமாலையும்‌

31. கழுதூரான்‌ கட்டுப்‌ பிள்ளை பத்திரி ரக

32. னும்‌ கவறையகளுய்யக்‌ கொ

33. ண்டானும்‌ எறியும்‌ விடங்கச்‌

34. சட்டியும்‌ மதளைக்‌ கண்டழியும்‌

35. வீரமால்லடியும்‌ கவறைய்‌ மு

36. த்தனும்‌ அஞ்நூற்றுவ ஆண்டானும்‌

மற்றும்‌ எப்பே ற்பட்ட வீரத்திருவ டியுமாய்‌ இவ்‌ வூர்‌ வீரதாவள

ம்‌ செய்த பரிசு கவறைகள்ளு ய்யக்கொண் டார்‌இணாட்டுப்‌ பிளைய்‌ இவ்வூ ரிலேய்‌ கழிஞ்‌ சிலியி இவளுக் கு வேண்டுவ பெ தல்லாம்‌ குன்‌ றவறுத்து இவ ளை அடக்கின வ யலுங்‌ குளமும்‌ இவளுக்கே காணி செய்து குடு தீது இவ்வயல்‌ நம்மகன்‌ வீரக

ள்‌ வேளைக்காறக ணான வீரகள்‌ ம தலையே இவ யலுழுது

ஒரு வாரம்‌ குடுத்‌ துக்‌ கட்டுவனாக நம்‌ மகன்‌ வீரகள்‌ மதளை க்கு மாகணன்‌ குதிகை வட்ட ல நடக்கும்‌ வீ ரரோம்‌ வீரதாவ ளம்‌ செய்த பரி சாவது இக்கந்‌ நாட்டுப்‌ பெற்றவ ம்பலம்‌ கவறை விடங்கனுக்கு மெழுக்குப்‌ புறம்‌ பாவாடையும்‌ வைச்சு குடுத்‌ தோம்‌ இதுக்கு வந்தால்‌ ஒருே பாது மேய்க்கு கொ ண்ட சோறேயு ண்பதாகவும்‌ இதினைய்‌ அற்‌ றெந்பாந்‌ கெங் கையிடை கு மரியிடைய்‌ செ ய்தான்‌ செய்த பாவம்‌ மெல்லாங்கொள்வான்‌

எறிவீரதளக் கல்வெட்டு

சிங்களாந்தகபுர மடத்துத் தெருவில் நடப்பட்டிருக்கும் சந்திக் கல் ஐயபொழில் ஐநூற்றுவர் வணிகக் குழுவின் கல்வெட்டையும் அவர்தம் சின்னங்களையும் கொண்டுள்ளது. சந்திக்கல்லின் ஒருபுறம் தொடங்கும் கல்வெட்டு, கல்லின் பக்கப்பகுதிகளில் வளர்ந்து, மறுபக்கத்தில் வணிகக் குழுவின் சின்னங்கள் செதுக்கப்பட்டிருக்கும் பகுதிக்குக் கீழ் முடிகிறது. முத்தலைஈட்டி, கத்தி, குத்துவிளக்கு, கொற்றக்குடை, கவரி, வில், வேல், அங்குசம், பசும்பை, வளைதடி ஆகியன ஐநூற்றுவர்ச் சின்னங்களாகச் செதுக்கப்பட்டுள்ளன.

அரசர் பெயரோ, காலக்குறிப்போ அற்ற இக்கல்வெட்டில் 103 வரிகள் உள்ளன. முதல் 20 வரிகள் ஐநூற்றுவரின் பெருமை களை சமஸ்கிருதத்திலும் தமிழிலும் பதிவு செய்துள்ளன. எறியும் எறிவீர தளமுமான சிங்களாந்தகபுரத்தில் வாழும் வணி கர்களான இவ்ஐநூற்றுவர் ஐநூறு வீரசாசனங்களைப் பெற்றவர்; வாசுதேவன், கண்டழி, மூலபத்திரர் ஆகிய கடவுள்களின் வழியில் வந்தவர்; ஐயபொழில்நகர்ப் பரமேசுவரியின் மக்கள்; அறம் வள ரும் செயலாற்றி அனைத்துத் திசைகளிலும் புகழ் பொலிய வாழ்பவர்; செங்கோலைத் தெய்வமாகக் கொண்டவர்; சமைய (குழுவின்) ஒழுக்கத்தை ஒழுங்குற ஒழுகுபவர்.

கல்வெட்டில் அடுத்துள்ள பகுதி வலங்கை உய்யக்கொண் டார் குழுவின் மூன்று வீரச் செயல்களைப் பதினெண்பூமி வீரக்கொடியார் நினைவுகூர்வது போல அமைந்துள்ளது.

1. குறுநிலத் தலைவரான இருங்கோளராலும் அவரது வீரர்களாலும் வைகுந்தநாடாள்வார் சுற்றி வளைக்கப்பட்ட நிலையில், உய்யக்கொண்டார் படை அவரைக் காப்பாற்றியது. அப்போரில் உய்யக்கொண்டார் வீரர் இருவர் உயிரிழந்தனர்.

2. மகதை நாடாள்வாரின் வீரர்களுள் ஒருவர் வணிகக்குழு வீரரான தேசியாபரணப் பிள்ளை மீது அம்பு எய்ய, சேதன் திடை கால் எனும் உய்யக்கொண்டார் வீரர் மகதை நாடாள்வாரைக் கொன்றார்.

3. வீரக்கொடியாருள் ஒருவரான எதிரான் சிங்கன் தம் குழுவோடு சென்றபோது வழிமறித்த வேட்டுவர்கள் வீரகள்மதலை என்பாரைப் பிடித்துச் சென்றனர். உய்யக்கொண்டார் படை போராடி அவ்வீரரை மீட்டது.

இவ்வீரச் செயல்களுக்கு நன்றிக்கடனாகச் சிங்களாந்தகபுரப் பதினெண்பூமி வீரக்கொடியார் தாங்கள் அந்நகரத்தில் பெற்று வந்த வருவாயை வலங்கை உய்யக்கொண்டாருக்கு வழங்கினர். இவ்வீரக்கொடியார் ஐநூற்றுவர் வணிகக் குழுவின் காவல் வீரர்களாவர்.

 

https://archive.org/details/avanam-journal/Avanam%202009%20Vol%2020/page/6/mode/2up?q=%E0%AE%89%E0%AE%AF%E0%AF%8D%E0%AE%AF%E0%AE%95%E0%AF%8D+%E0%AE%95%E0%AF%8A%E0%AE%A3%E0%AF%8D%E0%AE%9F%E0%AE%BE%E0%AE%B0%E0%AF%8D+%E0%AE%95%E0%AE%B5%E0%AE%B1%E0%AF%88

https://archive.org/details/tva-prl-0006117-2006/page/15/mode/2up?q=%E0%AE%89%E0%AE%AF%E0%AF%8D%E0%AE%AF%E0%AE%95%E0%AF%8D+%E0%AE%95%E0%AF%8A%E0%AE%A3%E0%AF%8D%E0%AE%9F%E0%AE%BE%E0%AE%B0%E0%AF%8D+%E0%AE%95%E0%AE%B5%E0%AE%B1%E0%AF%88